PSK-31
PSK31 (skrót ang. „Phase Shift Keying, 31 Baud„) – modulacja cyfrowa, stosowana w krótkofalarstwie.
Umożliwia przeprowadzenie dwustronnej łączności pomiędzy operatorami, wymaga użycia komputera wraz z kartą dźwiękową lub odpowiedniego modemu. Operator ma przed sobą okno konsolowe, tekst wprowadzany w to okno jest transmitowany do korespondenta/korespondentów. Transmisja odbywa się dzięki falom radiowym, w zakresach częstotliwości przydzielonych krótkofalowcom.
Historia :
Modulacja PSK31 została stworzona przez Petera Martineza G3PLX na bazie pomysłu Pawła Jałochy SP9VRC. Od roku 1998 systematycznie zdobywa popularność, dzięki bardzo dobrym parametrom transmisyjnym w warunkach dużych zakłóceń radiowych (coraz bardziej zatłoczone pasma krótkofalarskie). Ponadto cechuje się bardzo małą szerokością zajmowanego pasma.
Cechy :
- mała szerokość zajmowanego pasma (31,25 Hz na poziomie -3 dB i 62 Hz na poziomie -64 dB)
- duża odporność na zakłócenia
- efektywna szybkość transmisji porównywalna z szybkością dostępną w RTTY – około 50 słów na minutę
- nie zapewnia bezbłędnej transmisji – nie nadaje się do przesyłania danych binarnych (przynajmniej bez wykorzystania mechanizmów retransmisji/korekcji błędów w wyższych warstwach modelu OSI)
- transmisja synchroniczna
- wykorzystanie algorytmu Viterbiego w modulacji QPSK
Częstotliwości :
Częstotliwości, na których można usłyszeć stacje nadające w PSK31 w regionie pierwszym IARU:
Pasma KF
- 3 580 kHz
- 7 040 kHz
- 10 140 kHz
- 14 070 kHz
- 18 100 kHz
- 21 070 kHz
- 24 920 kHz
- 28 120 kHz
W pasmach krótkofalowych podczas pracy PSK31, jak przy większości emisji cyfrowych, przyjęło się stosowanie wstęgi górnej (USB) niezależnie od pasma. W praktyce, poza odpowiednim przestrojeniem radia, nie ma to znaczenia, ale pojawia się kwestia odpowiedniego zapisania częstotliwości w tzw. logu, gdzie najwięcej osób podaję częstotliwość wytłumionej nośnej w modulacji USB.
Pasma UKF
JT-65
JT65, opracowany i wydany pod koniec 2003 r. przeznaczony jest do odbioru bardzo słabych oraz wolno zmieniających się sygnałów odbijanych np. w troposferze lub na linii Ziemia-Księżyc-Ziemia (EME). Może dekodować sygnały o wiele decybeli poniżej poziomu szumu w paśmie o szerokości 2500 Hz (SNR w paśmie 2500 Hz jest o około 28 dB niższy od SNR w paśmie 4 Hz, który jest zbliżony do szerokości pasma dla pojedynczego tonu JT65), i często pozwala amatorom na skuteczne wymianę informacji kontaktowych bez słyszalnych sygnałów. Podobnie jak w innych emisjach, stosuje się kluczowanie wielokrotnego przesuwania częstotliwości. W przeciwieństwie do innych trybów, wiadomości są przesyłane jako jednostki atomowe po skompresowaniu, a następnie zakodowane w procesie zwanym korektą błędów (lub „FEC”). FEC dodaje nadmiarowość do danych, dzięki czemu można pomyślnie odzyskać całą wiadomość, nawet jeśli wystąpią przerwy w odbiorze transmisji. (Szczególnym kodem stosowanym w JT65 jest Reed-Solomon.) Z powodu tego procesu FEC komunikaty są albo poprawnie dekodowane, albo wcale nie dekodowane, z bardzo dużym prawdopodobieństwem. Po zakodowaniu wiadomości są one przesyłane za pomocą MFSK z 65 tonami.
Operatorzy zaczęli również używać trybu JT65 do kontaktów na pasmach HF, często używając QRP (nadajnika o małej mocy), podczas gdy tryb nie był pierwotnie przeznaczony do takiego użytku, to popularność programu spowodowała dodanie kilku nowych funkcji WSJT-X w celu ułatwienia pracy na falach krótkich.
